معرف بندیکت

توضیحات

معرف بندیکت

معرف بندیکت (که به نام‌های محلول بندیکت یا آزمایش بندیکت نیز خوانده می‌شود) (Benedict’s reagent)

معمولأ به جای محلول فهلینگ (محلول فهلینگ معرفی است که برای جداسازی گروه های فعال کتونی و کربوهیدرات های محلول در آب استفاده می شود و به عبارتی معرف هیدروکربن ها محسوب می شود) مورد استفاده قرار می‌گیرد.یک معرف شیمیایی می‌باشد که به خاطر یک شیمیدان آمریکایی به نام استنلی روزیتر بندیکت به این نام خوانده می‌شود.

از معرف بندیکت به عنوان نشانگر برای حضور قندهای احیاکننده استفاده می‌شود که شامل همهٔ منوساکاریدها و بسیاری از دی ساکاریدها مثل لاکتوز و مالتوز می‌باشد. معمولأ از آزمایش بندیکت برای مشخص کردن حضور آلدهیدها و آلفاهیدروکسی کتون‌ها همانند مواردی که در برخی کتوزها وجود دارد. با این حال اگرچه فروکتوز که یک کتوز هست اکیدأ یک قند احیاکننده نیست اما به عنوان یک آلفاهیدروکسی کتون بوده و جواب مثبت به آزمایش می‌دهد زیرا به آلدوزهایی چون گلوکز و مانوز تبدیل می‌شود با تغییر در گروه عاملی خود. .

سولفات مس موجود در محلول بندیکت با قندهای احیاگر وارد واکنش می‌شود. محلول بندیکت می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد تا اگر قندی مثل گلوکز در ساختار نشاسته هست مشخص شود. یک لیتر از معرف بندیکت از ۱۰۰ گرم سدیم کربنات بدون آب، ۱۷۳ گرم سدیم سیترات و ۱۷٫۳ گرم مس (دو ظرفیتی) سولفات پنج آبه. معمولأ به جای محلول فهلینگ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

معرف بندیکت متشکل از یون مس دو ظرفیتی (آبی رنگ) بوده که به یون مس یک ظرفیتی احیا می‌شود و به صورت اکسید مس (یک ظرفیتی) (رسوب قرمز رنگ نامحلول در آب) ته‌نشین می‌شود.